Nar Mektep Derneği

Fuat Can Moralıoğlu

Yurttaşlık Hakkı Hareketi ve Sivil Toplum

“Herkes harika olabilir. Çünkü herkes sevdiği şeye hizmet edebilir. Hizmet etmek için üniversite diplomasına sahip olmak zorunda değilsiniz. Öznenizi ve fiilinizi hizmet etmek için kavuşturmak zorunda değilsiniz. Hizmet etmek için fizikte termodinamiğin ikinci teorisini bilmek zorunda değilsiniz. Sadece merhamet dolu bir yüreğe ihtiyacınız var. Aşkın yarattığı bir ruh.” diyor 1960'ların Yurttaşlık Hakkı Hareketi’nin (Civil Rights Movement) sözcüsü ve milyonlarca Afro-Amerikan’ın sesi olan Martin Luther King Junior. Kendisi yüzyıllar boyu baskılanmış siyahi toplumun her bir bireyinin kendisini eğitmesini, bilgi birikimini arttırması gerektiğine inandı. Amerikan toplumundaki ırkçılığın ancak bu şekilde sona ereceğine inanan ve bunun için mücadele eden bir gönüllüydü. Kendisinin kurmuş olduğu Güney Hıristiyan Liderlik Konferansı, Amerikan toplumundaki ırkçılık ile mücadele etmekteydi. Bu konferans, ileride dallanıp budaklanarak örgütlendi, bu örgütler ise kendi içlerinde birçok bölgesel organizasyonlar kurdu. Amaç, siyahilere yapılan sistematik ayrımcılığın ve ırkçılığın önünü kesmek, Afro-Amerikan toplumunun dayanışmasını güçlendirmekti. Bu mücadele, ırkçılığın ve gelenekselciliğin çok yoğun olduğu Güney eyaletlerinde kanlı çatışmalara dönüşse dahi, kısa dönemli başarılar değil, uzun ve köklü bir değişim yapmak amaçlanmıştı. Kanlı ve sancılı geçen 60 ve 70'lerden, yani, bu akımın domine ettiği periyottan sonra, özellikle 90'lar ve 2000'lerin başında binlerce sivil toplum örgütleri ortaya çıktı. Amaç yine yeganeydi: ırkçılığın toplumdaki farkındalığını arttırmak. Bu kuruluşlarda çalışanların çoğu siyahi gönüllülerdi. Dayanışma, ancak yüzyıllardır eğitim alanından uzaklaştırılmış siyahi toplumun kendisini geliştirip güçlü bir toplum inşa ederek olmalıydı. Zira, siyahi toplum bu konuda başarılı olmuştur.

Ekteki görselde, 1968–2018 yılları arasında, 18–24 yaş arası gençlerin liseyi bırakma ve koleje girme oranlarının yıllar boyunca nasıl evrildiği anlatılmaktadır. 1968'de liseyi bırakan siyahilerin oranı %30 iken, 2018 yılına gelindiğinde bu sayı %4.9'a düşmüş. Aynı şekilde, 1978'te kolejde okuyan siyahilerin oranı %20 iken, 2018'de %40'lara kadar tırnamış. (Amerikan toplumunun genel ortalaması %40.9) Yıllar geçtikçe bu sayının artmasına katkı sağlayan bir elementin sivil toplum kuruluşlarından bahsetmemiz gerekir. 1909 senesinde kurulan Ulusal Siyahi İnsanların Gelişimi Derneği (The National Association for the Advancement of Colored People), siyahi gençlerin eğitimi için birçok proje ve kampanyalar yürütmüştür. Anılması gereken bir diğer kuruluş ise, çoğunluğu siyahi öğrencilerden oluşan, şiddet görmeyi ve şiddete başvurmayı reddeden Şiddetsiz Öğrenci Koordinasyon Komitesi’dir (Student Nonviolent Coordinating Committee). 1960 senesinde 126 öğrenci delegesi, Irk Eşitliği Kongresi (Congress of Racial Equality), Uzlaşma Derneği (Fellowship of Reconciliation), Ulusal Öğrenci Derneği (National Student Association) ve Demokratik Toplum Öğrencileri (Students for a Democratic Society) gibi birçok organizasyonun katılımıyla kurulan dernek, hala faaliyette ve siyahi gençlerin eğitimine katkı vermeye devam etmektedir. Son 10 yıl dikkate alındığında, siyahi öğrencilerin ve akademisyenlerin başarısını görmezden gelmek mümkün değil. Martin Luther King J.R.’nin eğitimli Afro-Amerikan toplum hayali, sivil örgütlenmeler sayesinde adım adım gerçekleşmiş gibi gözüküyor.

Kaynakça: The U.S. Census Bureau, https://www.census.gov/library/stories/2020/06/black-high-school-attainment-nearly-on-par-with-national-average.html

Bu site, Bulut Web Site Web Tasarım Sistemi kullanmaktadır.
Canlı Yardım